อุฏฺฐาตา วินฺทเต ธนํ    
พาโล อปริณายโก     
อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ 
ปญฺญาว ธเนน เสยฺโย       
อตฺตา หเว ชิตํ เสยฺโย       
ยถาวาที ตถาการี      
สจฺจํ เว อมตา วาจา    
อิณาทานํ ทุกขํ โลเก          
อตฺตานํ ทมยนฺติ ปณฺฑิตา      

คนขยัน  ย่อมหาทรัพย์ได้
คนโง่ คนพาล ไม่ควรเป็นผู้นำ
ตนเป็นที่พึ่งของตน
ปัญญาย่อมประเสริฐกว่าทรัพย์
ชนะตนนั่นแหละประเสริฐกว่า
พูดอย่างไร ทำได้อย่างนั้น
คำจริงเป็นสิ่งไม่ตาย
การกู้หนี้ เป็นทุกข์ในโลก
บัญฑิตย่อมฝึกตน

หมวดบุคคล

ธมฺมเทสฺสี ปราภโว
ปริภูโต มุทุ โหติ อติติกฺโข จ เวรวา
นตฺถิ โลเก อนินฺทิโต
ทุวิชาโน ปราภโว
โจรา โลกสฺมิมพฺพุทา
ธมฺมกาโม ภวํ โหติ
ครุ โหติ สคารโว

ผู้เกลียดธรรม เป็นผู้เสื่อม
อ่อนไปก็ถูกเขาหมิ่น แข็งไปก็มีภัยเวร
ผู้ไม่ถูกนินทา ไม่มีในโลก
ผู้มีความรู้ในทางชั่ว เป็นผู้เสื่อม
พวกโจรเป็นเสนียดของโลก
ผู้ชอบธรรม เป็นผู้เจริญ
ผู้เคารพผู้อื่น ย่อมมีผู้เคารพตนเอง

อคฺคสฺส ทาตา ลภเต ปุนคฺคํ
ธีโร จ ทานํ อนุโมทมาโน
นิวตฺตยนฺติ โสกมฺหา
เสฏฐนฺทโท เสฏฐมุเปติ ฐานํ

ชิเน กทริยํ ทาเนน
อสาธํ สาธุนา ชิเน
อกฺโกเธน ชิเน โกธํ
สจฺเจนาลิกวาทินํ